ផលវិបាកក្រោយរបបប្រល័យពូជសាសន៍៖ ការរងរបួសសង្គម និងការស្តារនីតិសម្បទា
ថ្ងៃទី ៧ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៩ គឺជាថ្ងៃរំដោះប្រទេសកម្ពុជាពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត ប៉ុន្តែវាជាការចាប់ផ្តើមនៃបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំធេងមួយទៀត គឺការស្តារប្រទេសជាតិ និងព្យាបាលរបួសសង្គមដ៏ជ្រៅជ្រះ។ ផលវិបាកដែលបន្សល់ទុកដោយរបបដ៏ឃោរឃៅនោះ មិនមែនត្រឹមតែការបំផ្លិចបំផ្លាញហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបានបន្សល់ទុកនូវការឈឺចាប់ផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងរបួសសង្គមដែលពិបាកនឹងព្យាបាល។ របួសផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងការបែកបាក់គ្រួសារ ផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតគឺទៅលើ ធនធានមនុស្ស។ ប្រជាជនរាប់លាននាក់បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារការកាប់សម្លាប់ ការអត់ឃ្លាន និងជំងឺ។ អ្នករស់រានមានជីវិតជាច្រើនបានបន្សល់ទុកនូវរបួសផ្លូវកាយ រួមមានពិការភាពដោយសារការងារហួសកម្លាំង ឬទារុណកម្ម។ លើសពីនេះ របួសផ្លូវចិត្តដូចជា ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ភាពតក់ស្លុតក្រោយរបួសផ្លូវចិត្ត និងការភ័យខ្លាចនៅតែរុំព័ទ្ធដក់ជាប់ក្នុងចិត្តមនុស្សជាច្រើន។ ក្រុមគ្រួសារជាច្រើនត្រូវបានបែកបាក់សមាជិកដោយសារការសម្លាប់រង្គាល ឬការបាត់បង់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងពេលជម្លៀស។ ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ ប្រជាជនជាច្រើនបានចាប់ផ្តើមដំណើរការស្វែងរកសាច់ញាតិដែលបាត់បង់ ដែលជាដំណើរដ៏ឈឺចាប់ និងមិនប្រាកដប្រជា។ សង្គមទាំងមូលបានបាត់បង់នូវបញ្ញវន្ត…