ថ្ងៃទី ៧ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៩ គឺជាថ្ងៃរំដោះប្រទេសកម្ពុជាពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត ប៉ុន្តែវាជាការចាប់ផ្តើមនៃបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំធេងមួយទៀត គឺការស្តារប្រទេសជាតិ និងព្យាបាលរបួសសង្គមដ៏ជ្រៅជ្រះ។ ផលវិបាកដែលបន្សល់ទុកដោយរបបដ៏ឃោរឃៅនោះ មិនមែនត្រឹមតែការបំផ្លិចបំផ្លាញហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបានបន្សល់ទុកនូវការឈឺចាប់ផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងរបួសសង្គមដែលពិបាកនឹងព្យាបាល។
- របួសផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងការបែកបាក់គ្រួសារ
- វិបត្តិអនាម័យ ជំងឺរាតត្បាត និងការស្ដារជំនឿសាសនា
- កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងស្តារនីតិសម្បទា និងជំនួយអន្តរជាតិ
- សំណួរដែលសួរញឹកញាប់ (FAQs) អំពីផលវិបាកក្រោយរបបប្រល័យពូជសាសន៍
- ១. តើអ្វីជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលបន្សល់ទុកដោយរបបខ្មែរក្រហម?
- ២. តើ “របួសផ្លូវចិត្ត” ដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយរបបខ្មែរក្រហមមានអ្វីខ្លះ?
- ៣. តើវិស័យណាខ្លះត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរទាំងស្រុងដោយរបបខ្មែរក្រហម?
- ៤. តើរដ្ឋអំណាចក្រោយថ្ងៃ ៧ មករា បានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្តារស្ថានភាពឡើងវិញ?
- ៥. តើការស្តារនីតិសម្បទានេះមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះ?
របួសផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងការបែកបាក់គ្រួសារ
ផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតគឺទៅលើ ធនធានមនុស្ស។ ប្រជាជនរាប់លាននាក់បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារការកាប់សម្លាប់ ការអត់ឃ្លាន និងជំងឺ។ អ្នករស់រានមានជីវិតជាច្រើនបានបន្សល់ទុកនូវរបួសផ្លូវកាយ រួមមានពិការភាពដោយសារការងារហួសកម្លាំង ឬទារុណកម្ម។ លើសពីនេះ របួសផ្លូវចិត្តដូចជា ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ភាពតក់ស្លុតក្រោយរបួសផ្លូវចិត្ត និងការភ័យខ្លាចនៅតែរុំព័ទ្ធដក់ជាប់ក្នុងចិត្តមនុស្សជាច្រើន។

ក្រុមគ្រួសារជាច្រើនត្រូវបានបែកបាក់សមាជិកដោយសារការសម្លាប់រង្គាល ឬការបាត់បង់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងពេលជម្លៀស។ ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ ប្រជាជនជាច្រើនបានចាប់ផ្តើមដំណើរការស្វែងរកសាច់ញាតិដែលបាត់បង់ ដែលជាដំណើរដ៏ឈឺចាប់ និងមិនប្រាកដប្រជា។ សង្គមទាំងមូលបានបាត់បង់នូវបញ្ញវន្ត អ្នកជំនាញ មន្ត្រីរាជការ និងធនធានមនុស្សដ៏មានតម្លៃជាច្រើន ដែលបន្សល់ទុកនូវគម្លាតដ៏ធំក្នុងការកសាងប្រទេសឡើងវិញ។
វិបត្តិអនាម័យ ជំងឺរាតត្បាត និងការស្ដារជំនឿសាសនា
ស្ថានភាពអនាម័យ និងសុខភាពសាធារណៈស្ថិតក្នុងកម្រិតដុនដាបបំផុត។ ប្រជាជនរស់នៅដោយគ្មានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ ខ្វះខាតចំណីអាហារ និងខ្វះខាតថ្នាំសង្កូវ បង្កឲ្យមានជំងឺរាតត្បាតជាច្រើនប្រភេទរីករាលដាល។ ប្រព័ន្ធសុខាភិបាលត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុង ហើយបុគ្គលិកពេទ្យត្រូវបានសម្លាប់ស្ទើរគ្មានសល់។

ក្រៅពីនេះ របបខ្មែរក្រហមបានបំផ្លាញនូវប្រព័ន្ធតម្លៃសីលធម៌ ជំនឿសាសនា និងវប្បធម៌។ វត្តអារាម រូបបដិមាព្រះពុទ្ធ និងបណ្ណាល័យត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយការគោរពបូជាត្រូវបានហាមឃាត់។ ក្រោយការរំដោះ ការស្ដារឡើងវិញនូវព្រះពុទ្ធសាសនា និងប្រពៃណីវប្បធម៌ជាតិ គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃការស្តារនីតិសម្បទាផ្លូវចិត្ត និងសង្គម។ វត្តអារាមជាច្រើនត្រូវបានជួសជុល និងបើកដំណើរការឡើងវិញ ដែលបានផ្តល់កម្លាំងចិត្ត និងក្តីសង្ឃឹមដល់ប្រជាជន។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងស្តារនីតិសម្បទា និងជំនួយអន្តរជាតិ
រដ្ឋអំណាចថ្មីដែលកើតចេញពីថ្ងៃ ៧ មករា បានខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការស្តារនីតិសម្បទា និងសាងសង់ប្រទេសឡើងវិញ ទោះបីជាមានការខ្វះខាតគ្រប់បែបយ៉ាងក៏ដោយ។ ក្រុមគ្រូពេទ្យ និងគ្រូបង្រៀនដែលនៅសេសសល់តិចតួចបំផុត បានចាប់ផ្តើមបម្រើការងារឡើងវិញ ហើយមានការបណ្ដុះបណ្ដាលធនធានមនុស្សថ្មី។

អង្គការជាតិ និងអន្តរជាតិជាច្រើនបានចាប់ផ្តើមផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌ដល់កម្ពុជា ទាំងស្បៀងអាហារ ថ្នាំសង្កូវ និងសម្ភារៈចាំបាច់ផ្សេងៗ។ ការជួយសង្គ្រោះជនរងគ្រោះ ការផ្ដល់ការថែទាំសុខភាពបឋម និងការរៀបចំមណ្ឌលសង្គមកិច្ច គឺជាផ្នែកមួយនៃការស្តារនីតិសម្បទាដំបូងៗ។ ទោះបីជាដំណើរការនេះមានភាពយឺតយ៉ាវ និងប្រឈមនឹងឧបសគ្គជាច្រើនដោយសារសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅតែបន្តក៏ដោយ ក៏វាជាការចាប់ផ្តើមដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ការព្យាបាលរបួសជាតិ និងការកសាងអនាគត៕
សំណួរដែលសួរញឹកញាប់ (FAQs) អំពីផលវិបាកក្រោយរបបប្រល័យពូជសាសន៍
១. តើអ្វីជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលបន្សល់ទុកដោយរបបខ្មែរក្រហម?
ផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរបំផុតគឺការបាត់បង់ជីវិតប្រជាជនរាប់លាននាក់ ការបំផ្លិចបំផ្លាញធនធានមនុស្ស ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងការបន្សល់ទុកនូវរបួសផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្តដ៏ជ្រៅដល់អ្នករស់រានមានជីវិត។
២. តើ “របួសផ្លូវចិត្ត” ដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយរបបខ្មែរក្រហមមានអ្វីខ្លះ?
រួមមានជំងឺដូចជា ភាពតក់ស្លុតក្រោយរបួសផ្លូវចិត្ត ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ការភ័យខ្លាច និងការថប់បារម្ភ ដែលនៅតែប៉ះពាល់ដល់ជនរងគ្រោះជាច្រើនជំនាន់។
៣. តើវិស័យណាខ្លះត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរទាំងស្រុងដោយរបបខ្មែរក្រហម?
វិស័យដែលត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរទាំងស្រុងរួមមាន ប្រព័ន្ធសុខាភិបាល វិស័យអប់រំ ជំនឿសាសនា និងរាល់តម្លៃសីលធម៌សង្គម។
៤. តើរដ្ឋអំណាចក្រោយថ្ងៃ ៧ មករា បានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្តារស្ថានភាពឡើងវិញ?
រដ្ឋអំណាចបានខិតខំស្តារវិស័យកសិកម្ម បើកដំណើរការសាលារៀន និងមន្ទីរពេទ្យឡើងវិញ លើកស្ទួយព្រះពុទ្ធសាសនា និងបានទទួលជំនួយមនុស្សធម៌ពីអង្គការជាតិ និងអន្តរជាតិ។
៥. តើការស្តារនីតិសម្បទានេះមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះ?
ឧបសគ្គរួមមានការខ្វះខាតធនធានមនុស្ស និងសម្ភារៈ ខណៈដែលសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅតែបន្តកើតមាន ដែលធ្វើឲ្យដំណើរការស្តារឡើងវិញមានភាពយឺតយ៉ាវ។